Op 14 juli is het 5 jaar geleden dat het VN-verdrag voor de rechten van de gehandicapte mens werd geratificeerd. Ik schreef daar eerder over, je leest het hier. Afgelopen week werd hier al op vooruit geblikt door het Sociaal en Cultureel Planbureau en het Jeugdjournaal.
Het Sociaal en Cultureel Planbureau constateert in het nieuwsbericht op haar website: Mensen met een lichamelijke beperking participeren minder in het publieke leven, dan mensen zonder lichamelijke beperking. Ze ervaren ook minder mogelijkheden om hun leven in te richten zoals zij dat zelf willen. Van een samenleving waaraan iedereen ‘op voet van gelijkheid’ kan deelnemen, is dan ook nog geen sprake, terwijl Nederland zich hier met de ratificatie van het VN-verdrag Handicap in 2016 wel aan committeerde. De oorzaken liggen niet alleen in de fysieke toegankelijkheid van publieke plekken, maar ook in vooroordelen en de manier waarop mensen behandeld worden. Verder spelen hulpmiddelen en financiële middelen een belangrijke rol. Hier ligt niet alleen een taak voor de (lokale) overheid en publieke organisaties, maar ook voor bedrijfsleven, verenigingen en de samenleving als geheel. Dit blijkt uit de SCP-publicatie Lang niet toegankelijk. Ervaringen van Nederlanders met een lichamelijke beperking als spiegel van de samenleving. )1
Het Jeugdjournaal ging vervolgens aan kinderen met een handicap vragen wat zij merken van deze conclusies van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Het filmpje daarvan vind je hier.
Wat ik mezelf afvraag is hoe deze kinderen over een aantal jaar gaan reageren, als er nog niets veranderd zou zijn. Hebben ze zich bij die situatie neergelegd? Hebben ze er mee leren om te gaan? Hebben ze het idee dat ze daardoor nu wel beter meedoen?
Maar eigenlijk zijn het verkeerde vragen. Want zou het niet mooi zijn als ze zich er niet bij neer hoeven te leggen of mee leren omgaan? Maar dat ze door acties van anderen straks gewoon in onze maatschappij mee kunnen doen? Misschien heb jij daar wel de sleutel voor in handen. Wat als jij er voor zorgt dat mensen met een handicap wel mee kunnen doen en niet de gevoelens ontwikkelen die de kinderen in het Jeugdjournaal aangaven?
Dat kan. En het is misschien makkelijker dan je denkt. Wil je weten hoe? Neem dan contact met me op.
“Samen maken we toegankelijkheid vanzelfsprekend”
Mijn missie is om van Nederland het meest toegankelijke land te maken.
)1 (2021, 8 juni) Het publieke leven is nog niet goed toegankelijk voor mensen met een lichamelijk beperking. Sociaal en Cultureel Planbureau. Geraadpleegd van https://www.scp.nl/actueel/nieuws/2021/06/08/het-publieke-leven-is-nog-niet-goed-toegankelijk-voor-mensen-met-een-lichamelijk-beperking